آداب فراموش شده که هر والدینی باید به فرزند خود بیاموزد

گفتن “لطفا” و “متشکرم” فقط نوک کوه یخ است.

در مورد قوانین آداب معاشرت، یک شکاف و فاصله بین‌نسلی جدی وجود دارد. یک مثال: ۵۰ درصد از جوانان فکر می‌کنند استفاده از تلفن همراه در رستوران‌ها کاملاً قابل قبول است، در حالی که تنها ۲۰ درصد از افراد بالای ۶۰ سال موافق این کار هستند. آداب فراموش شده در جامعه ما بسیار است که نمی‌توان گفت همه آن‌ها خوب هستند اما بیشتر آن‌ها به ما درس‌های مهمی در زندگی می‌آموزند که پیروی از آن‌ها برای داشتن یک زندگی خوب بسار کارآمد خواهد بود.

چرا اخلاق مهم است

بخش مهمی از تربیت فرزندتان این است که به او رفتارهای خوب را آموزش دهید، زیرا به آنها کمک می‌کند در زندگی موفق‌تر شوند و این آموزش‌ها شکل مدنی را در جامعه ایجاد می‌کند. فقدان آداب اولیه در بچه‌ها در تمام جنبه‌های زندگی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، قوانین آداب معاشرت را در نظر بگیرید که باید در مدارس آموزش داده شوند، اما آموزش داده نمی‌شوند.

چگونه به کودکان آداب را بیاموزیم

آموزش آداب نباید یک مبارزه باشد. پنج گام ساده را برای تربیت کودکان و تبدیل آنها به بزرگسالان مودب توصیه می‌کنیم:

• در خانه تمرین کنید. کودکان را از قبل برای موقعیت‌های مختلف آماده کنید تا در لحظه غافلگیر نشوند.
• انتظارات متناسب با سن از کودک خود داشته باشید. بدانید فرزندتان در هر مرحله از زندگی چه چیزی می‌تواند یاد بگیرد و چه کاری را می‌تواند انجام دهد. والدین اغلب از آنچه فرزندانشان شگفت‌زده می‌شوند هنگامی که می‌بینند آنها در شرایط مناسب می‌توانند چه کارهایی را انجام دهند.
• الگوی خوبی باشید. بچه‌ها بهترین تقلیدکننده هستند، بنابراین به رفتار خودتان توجه کنید، حتی اگر فکر می‌کنید که آنها شما را تماشا نمی‌کنند.
• از تهدید و تنبیه بگذرید. چون که این روش‌ها برای تربیت کودکان، کار نمی‌کنند و تقویت مثبت در درازمدت موثرتر است.
• گفتگو را ادامه دهید. مطمئن شوید که بچه‌هایتان می‌دانند که همیشه می‌توانند با شما صحبت کنند یا از شما سؤال بپرسند.

آداب فراموش شده که همه کودکان مدرن باید بدانند

این قوانین آداب معاشرت در گذشته به عنوان دانش پایه در نظر گرفته می‌شد، اما این روزها بسیار کمتر مورد توجه هستند. اطمینان از اینکه فرزندان امروزی شما این آداب “قدیمی” را می‌دانند، آنها را از همسالان خود (و حتی بسیاری از بزرگسالان) جلوتر نگه خواهد داشت.

همچنین لزوما همه رسوم و عادت‌ها در زندگی ما خوب نیستند و برخی ازآن‌ها در واقع مناسب نیستند و باید از انجام آن‌ها خودداری کنیم پس این استثناهارا در زندگی در نظر بگیرید و بهتر است برای کسب اطلاعات بیشتر و متمایز کردن عادت‌های خوب از عادت‌های بد این مطلب را مطالعه کنید. (برخی عادت‌های خوب که در واقع خوب نیستند!)

بدانید چه زمانی گوشی را خاموش کنید

اکثر بچه‌ها، حتی بسیاری از جوان‌ها، تلفن هوشمند مخصوص به خود را دارند یا دسترسی راحت به گوشی والدین دارند، به محض این‌که کودکان به سن کافی برای داشتن تلفن همراه رسیدند، باید آداب استفاده تلفن همراه را نیز آموزش ببینند. آداب این کار یعنی دانستن این‌که چه زمانی باید آن را خاموش یا ساکت کرد و یا از دید خارج کرد، مانند سینماها، مکان‌های عبادت، جشن‌های تولد، و شام‌های خانوادگی.

آموزش گفتن “خواهش می‌کنم”

آموزش گفتن «لطفاً» و «متشکرم» به کودکان یک شروع عالی است، اما باید به فرزندان خود نیز یاد بدهید که چگونه مودبانه تشکر را بپذیرند. بسیاری از بچه‌ها می‌گویند «مشکلی نیست»، «مهم نیست»، «باشه»، یا وقتی از آنها تشکر می‌شود اصلاً پاسخ نمی‌دهند. “پاسخ مناسب این است که بگویید “خواهش می‌کنم” یا حتی “قابلی نداشت”

اقدامات کوچک خدماتی

این اعمال کوچک محبت‌آمیز است که به جامعه کمک می‌کند تا به راحتی پیش برود. مواردی مانند باز نگه داشتن درهای ورود برای دیگران، برداشتن اقلام افتاده و …. به کارهای کوچک خدمات مودبانه‌ای فکر کنید که حتی کودکان خردسال نیز می‌توانند برای بزرگسالان و سایر کودکان انجام دهند. البته، به آنها بیاموزید که این کار را به روشی ایمن انجام دهند، زمانی که بزرگسالی را می‌شناسند این کارها را انجام دهد و آنها را مجبور نکنید که با غریبه‌هایی که با آنها راحت نیستند، ارتباط برقرار کنند.

گفتن “متشکرم” به کارکنان خدماتی

گفتن «متشکرم» پایه و اساس همه رفتارهای خوب است، اما این روزها بسیاری از کودکان (و بزرگسالان!) از تشکر کردن از افرادی که هر روز به روش‌های کوچکی به آنها کمک می‌کنند، غافل می‌شوند، مانند گارسون، کارمندان فروشگاه، معلمان و رانندگان اتوبوس. این فقط در مورد ادب نیست، بلکه به کودکان آموزش می‌دهد که کمک‌های دیگران را به عنوان یک کار ارزشمند تشخیص دهند و به رسمیت بشناسند. در نهایت به آن‌ها آموزش می‌دهیم که با دیگران طوری رفتار نکنند که انگار خدمتگزار آنها هستند.

جا دادن به بزگسالان و افراد کم‌توان

بلند شدن و دادن صندلی به یک فرد مسن یا باردار در گذشته امری عادی بود اما این روزها بسیاری از افراد راحتی فرزند خود را بر دیگران ترجیح می‌دهند. اکثر کودکان کاملاً می‌توانند برای مدتی بایستند (حتی ممکن است آن را ترجیح دهند!) و این فرصت عالی برای آموزش آنهاست که مهربانی از خود نشان دهند و به دیگران نیز فکر کنند.

غذا نخوردن تا زمانی که همه سرو شوند

چه در خانه غذا می‌خورید و چه در رستوران، آداب مناسب این است که منتظر بمانید تا زمانی که همه سرو شوند و غذا را شروع کنید. بسیاری از مردم این تصور را دارند که بچه‌ها همیشه باید فوراً غذا بخورند، اما حتی به بچه‌های خیلی کوچک هم می‌توان یاد داد که چند دقیقه برای بقیه صبر کنند.

صحبت کردن آرام و متناسب با موقعیت

گریه کردن، خندیدن یا فقط صحبت کردن، بچه‌ها می‌تواند خیلی بلند باشد. والدین باید به کودک خود آموزش دهند که چگونه صدا و لحن خود را بر اساس موقعیت تعدیل کنند. می‌توانید آن را به یک بازی سرگرم‌کننده برای بچه‌های کوچک تبدیل کنید.

به نوبت صحبت کردن

بچه‌ها پارازیت‌ها و قطع‌کننده‌های طبیعی هستند، اما در حالی که تمایل آنها به توجه شما کاملاً طبیعی و مناسب است، آن‌ها وقتی ببینند بزرگترها بدون توجه به کودکان مدام در حال حرف زدن هستند، به صحبت آنها می‌پرند . به فرزندتان بیاموزید که به بازوی شما ضربه بزند و سپس صبورانه منتظر بمانند تا قبل از صحبت، به آنها اجازه بدهید. اگر آنها صحبت را قطع کردند، با آرامش به آنها بگویید که قطع کردن صحبت بی‌ادبانه است و به آنها بگویید که همیشه به آنها صحبت کردن و حرف زدن خواهید داد، اگر درخواست کنند و صبر کنند . به یاد داشته باشید که دوطرفه است. هنگام صحبت فرزندتان شما هم همین رفتار را نشان دهید و وقتی نوبت صحبت کردن اوست، حرف او را قطع نکنید.

صحبت‌ها و اظهارات مودبانه

باید به کودکان آموزش داده شود که کلمات آنها بر دیگران تأثیر می‌گذارد و آنها می‌توانند با اظهار نظر در مورد ظاهر افراد، باعث ایجاد احساسات جریحه‌دار در آنان شوند. تعریف کردن خوب است، اما صحبت در مورد ظاهر دیگران در جمع باید ممنوع باشد. به آنها بیاموزید که در صورت شک باید صبر کنند تا بتوانند در خلوت به شما بگویند.

آداب سرفه‌کردن

این روزها بیش از هر زمان دیگری آموزش سرفه یا عطسه کردن در دستمال کاغذی یا آرنج به کودکان اهمیت دارد. این فقط یک موضوع بهداشتی نیست، بلکه راهی برای کمک به دیگران برای احساس امنیت و آرامش در اطراف شما است. فراموش نکنید که به آنها یاد بدهید که بعد از آن بگویند «ببخشید».

نوشتن متن یا یادداشت‌های تشکر

هدیه دهندگان دوست دارند بدانند که هدیه آنها دریافت شده و گیرنده از آن لذت برده است. کودکان در هر سنی باید یاد بگیرند که وقتی هدیه‌ای دریافت می‌کنند، بنویسند یا کارت تشکر بکشند. یکی دیگر از گزینه‌های مدرن این است که یک متن تشکر یا ایمیل ارسال کنند، ترجیحاً با یک عکس زیبا از کودکی که هدیه را در دست دارد یا یک علامت تشکر.

استفاده از آداب اجتماعی رسانه‌ای خوب

این روزها بیشتر بچه‌ها در شبکه‌های اجتماعی حضور دارند و این بدان معناست که باید بایدها و نبایدهای تعاملات اجتماعی آنلاین را به آنها آموزش داد. اما اصول اولیه شامل پست نکردن عکس یا برچسب‌گذاری افراد دیگر بدون اجازه آنها، عدم ارائه اطلاعات شخصی و مواردی از این قبیل.

معرفی درست و صحیح خود

بسیاری از کودکان از برقراری ارتباط چشمی یا صحبت با افرادی که نمی‌شناسند، ترس دارند. باید به آنها آموزش داده شود که چگونه مودبانه با دیگران احوالپرسی کنند. راه ایده‌آل برای معرفی خود، برقراری تماس چشمی، دراز کردن دست برای دست دادن و لبخندی گرم است. با این حال، دست دادن در زمان‌هایی چون همه‌گیری یا اپیدمی خاص، تشویق نمی‌شود و یا اگر کودک احساس راحتی نمی‌کند که شخص دیگری را لمس کند، تکان دادن سر کاملاً قابل قبول است.

سر وقت بودن

اگرچه بچه‌ها نمی‌توانند رانندگی کنند، اما باید اهمیت آمادگی و به موقع بودن را آموزش ببنند. کودکان باید یاد بگیرند که این کار نشانه احترام به همکلاسی‌ها، همبازیان، معلمان و اعضای خانواده‌شان است. به آنها آموزش دهید که چگونه انتقال از یک فعالیت به فعالیت دیگر را مدیریت کنند، یاد بگیرند زمان را بگویند، و همیشه چیزهایی مانند کفش و کت را کنار بگذارند.

صحبت کردن با تلفن

ممکن است نسل جوان در استفاده از تلفن‌های هوشمند ماهرتر باشد، اما افراد مسن‌تر معمولا رفتارهای بهتری با تلفن دارند، به‌ویژه وقتی حرف از صحبت کردن با تلفن به میان می‌آید. این نگران‌کننده است که بسیاری از کودکان اصول مکالمه تلفنی را نمی‌دانند. به آنها بیاموزید که به تماس با «سلام» پاسخ دهند و برای پایان دادن به آن هم چیزی مثل خداحافظ یا روز بخیر و یا چیز دیگری بگویند نه اینکه فقط تلفن را قطع کنند یا آن را به یک بزرگسال برگردانند. به فرزند خود نشان دهید که چگونه یک تماس تلفنی را شروع کند، خود را معرفی کند و چگونه به نوبت صحبت کند. اطمینان حاصل کنید که آنها می‌دانند چگونه با تماس‌های ویدیویی برخورد کنند.