آسیب ACL، پارگی یا رگ به رگ شدن رباط صلیبی قدامی (KROO-she-ate) (ACL) – یکی از نوارهای بافت قوی است که به اتصال استخوان ران (فمور) به ساق پا (درشت نی) کمک میکند. آسیبهای ACL بیشتر در طول ورزشهایی رخ میدهد که شامل توقف یا تغییر جهت ناگهانی، پریدن و فرود میشود. مانند فوتبال، بسکتبال، و اسکی در سراشیبی.
بسیاری از مردم صدای پا را میشنوند یا در زانو احساس میکنند که آسیبدیدگی ACL رخ میدهد. زانوی شما ممکن است متورم شود، احساس ناپایداری کند و برای تحمل وزن بیش از حد دردناک شود.
بسته به شدت آسیب ACL، درمان ممکن است شامل تمرینات استراحت و توانبخشی برای کمک به بازیابی قدرت و ثبات شما یا جراحی برای جایگزینی رباط پاره شده و سپس توانبخشی باشد. یک برنامه تمرینی مناسب ممکن است به کاهش خطر آسیب ACL کمک کند.
علائم
علائم و نشانههای آسیب ACL معمولاً عبارتند از:
- صدای پاپ بلند یا احساس “ترک” در زانو
- درد شدید و ناتوانی در ادامه فعالیت
- تورم سریع
- از دست دادن دامنه حرکتی
- احساس بی ثباتی یا “تسلیم شدن” با تحمل وزن
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر هر گونه آسیب به زانوی شما باعث علائم یا علائم آسیب ACL شد، فوراً به دنبال مراقبت باشید. مفصل زانو ساختار پیچیدهای از استخوانها، رباطها، تاندونها و سایر بافتهایی است که با هم کار میکنند. تشخیص سریع و دقیق برای تعیین شدت آسیب و درمان مناسب بسیار مهم است.
علت پارگی رباط پا چیست؟
رباطها نوارهای بافتی محکمی هستند که یک استخوان را به استخوان دیگر متصل میکنند. ACL، یکی از دو رباطی که در وسط زانو متقاطع میشوند، استخوان ران شما را به استخوان ساق پا متصل میکند و به تثبیت مفصل زانو کمک میکند.
آسیبهای ACL اغلب در طول فعالیتهای ورزشی و تناسب اندام اتفاق میافتد که میتواند بر زانو فشار وارد کند:
۱- کاهش ناگهانی سرعت و تغییر جهت (برش)
۲- چرخش با پای خود را محکم کاشته
۳- فرود ناشی از یک پرش
۴- توقف ناگهانی
۵- دریافت ضربه مستقیم به زانو یا برخورد، مانند تکل فوتبال
هنگامی که رباط آسیب میبیند، معمولاً پارگی جزئی یا کامل بافت وجود دارد. یک آسیب خفیف ممکن است رباط را کشیده اما دست نخورده باقی بگذارد.
عوامل خطر
تعدادی از عوامل وجود دارد که خطر آسیب ACL را افزایش میدهد، از جمله:
- زن بودن – احتمالاً به دلیل تفاوت در آناتومی، قدرت عضلانی و تأثیرات هورمونی است.
- شرکت در برخی ورزشها مانند فوتبال، فوتبال، بسکتبال، ژیمناستیک و اسکی در سراشیبی
- تغذیه ضعیف
- استفاده از الگوهای حرکتی معیوب، مانند حرکت دادن زانوها به داخل در حین اسکات
- پوشیدن کفشی که مناسب نیست.
- استفاده از تجهیزات ورزشی و نگهداری بد، مانند پابندهای اسکی که به درستی تنظیم نشدهاند
- بازی روی چمن مصنوعی
عوارض
افرادی که آسیب ACL را تجربه میکنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آرتروز در زانو هستند. حتی در صورت انجام عمل جراحی برای بازسازی رباط، آرتروز ممکن است رخ دهد.
عوامل متعددی از جمله شدت آسیب اصلی، وجود آسیبهای مرتبط در مفصل زانو یا سطح فعالیت پس از درمان احتمالاً بر خطر آرتریت تأثیر میگذارند.
جلوگیری
تمرین مناسب میتواند به کاهش خطر آسیب ACL کمک کند. یک پزشک ورزشی، فیزیوتراپیست، مربی ورزشی یا سایر متخصصان پزشکی ورزشی میتواند ارزیابی، دستورالعمل و بازخوردی ارائه دهد که میتواند به شما در کاهش خطرات کمک کند.
برنامههایی برای کاهش آسیب ACL عبارتند از:
- تمریناتی برای تقویت هستند: از جمله باسن، لگن و پایین شکم . با هدف آموزش ورزشکاران برای جلوگیری از حرکت دادن زانو به داخل در حین اسکات
- تمریناتی که عضلات پا را تقویت میکند، به ویژه تمرینات همسترینگ، برای اطمینان از تعادل کلی در قدرت عضلات پا
- تمرین و تمرین با تاکید بر تکنیک و وضعیت مناسب زانو در هنگام پریدن و فرود آمدن از پرش
- آموزش بهبود تکنیک هنگام انجام حرکات چرخشی و برش
- تمرین برای تقویت عضلات پاها، باسن و همچنین تمرین برای بهبود تکنیکهای پرش و فرود و جلوگیری از حرکت زانو به سمت داخل ممکن است به کاهش خطر آسیب ACL در ورزشکاران زن کمک کند.
برای کمک به جلوگیری از آسیب، کفش و بالشتک مناسب برای ورزش خود بپوشید. اگر در سراشیبی اسکی میکنید، مطمئن شوید که بند اسکی شما توسط یک متخصص آموزش دیده به درستی تنظیم شده است تا در صورت افتادن، اسکی شما به خوبی آزاد شود.
به نظر نمیرسد استفاده از زانوبند از آسیب ACL جلوگیری کند یا خطر آسیب مجدد بعد از جراحی را کاهش دهد.
سلامتی بزرگترین نعمتی است که از سوی خداوند به بندگانش عطا شده است و واجب است که در حفظ سلامتی خود بکوشیم. برای همین در صورت تمایل میتوانید بهترین مطالب با موضوع حفظ سلامتی را بررسی و در صورت تمایل مطالعه کنید.