فتق دیسک کمر

دیسک‌های ستون فقرات نقش مهمی در قسمت پایین کمر دارند و به عنوان ضربه‌گیر بین مهره‌ها عمل می‌کنند، قسمت بالایی بدن را پشتیبانی می‌کنند و طیف وسیعی از حرکت را در همه جهات می‌دهند. با این حال، اگر دیسک فتق کند و مقداری از مواد داخلی خود را نشت کند، دیسک می‌تواند به سرعت از حالت عادی زندگی روزمره به تشدید عصب تبدیل شود و باعث ایجاد کمردرد و احتمالاً درد و علائم عصبی در پا شود. علائم فتق دیسک کمر معمولاً بدون هیچ دلیل مشخصی شروع می‌شود. یا ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که شخصی چیز سنگینی را بلند کند و یا کمر را بچرخاند، حرکاتی که فشار بیشتری بر دیسک‌ها وارد می‌کند.

فتق دیسک کمر یک مشکل پزشکی گسترده است که اغلب افراد ۳۵ تا ۵۰ ساله را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

ایجاد فتق دیسک کمر

یک حلقه بیرونی سخت به نام حلق که ژل مانند است و از داخل هر دیسک محافظت می‌کند که به عنوان هسته پالپوس شناخته می‌شود.

به دلیل پیری و فرسودگی عمومی، دیسک‌ها مقداری مایع را از دست می‌دهند که باعث انعطاف پذیری و اسفنجی‌شدن آن‌ها می‌شود. در نتیجه، دیسک‌ها صاف‌تر و سخت‌تر می‌شوند. این فرآیند که به عنوان انحطاط دیسک شناخته می‌شود. نسبتاً در اوایل زندگی شروع می‌شود و اغلب در آزمایشات تصویربرداری در اوایل بزرگسالی خود را نشان می‌دهد.

هنگامی که فشار یا استرس بر ستون فقرات وارد می‌شود، حلقه بیرونی دیسک ممکن است برآمده، ترک بخورد یا پاره شود. اگر این در قسمت تحتانی کمر (نخ مهره‌های کمری) رخ دهد، بیرون زدگی دیسک ممکن است به ریشه عصب نخاعی نزدیک فشار وارد کند. یا مواد التهابی از داخل ممکن است عصب را تحریک کند. نتیجه این است که درد در باسن و پایین پا ایجاد می‌شود.

ممکن است پزشک به فردی که دچار فتق دیسک است بگوید که بیماری دیسک دژنراتیو منجر به فتق دیسک کمر شده است. این اصطلاح می‌تواند هشداردهنده و گمراه‌کننده باشد. بیماری دژنراتیو دیسک به خودی خود یک بیماری پیشرونده نیست و همیشه باعث مشکلات مزمن یا مداوم نمی‌شود.

علائم فتق دیسک کمر معمولاً کوتاه مدت هستند.

در حالی که فتق دیسک کمر می‌تواند بسیار دردناک باشد، اما برای اکثر افراد این علائم طولانی مدت نیستند.

حدود ۹۰ درصد از افرادی که فتق دیسک کمر را تجربه می‌کنند، شش هفته بعد هیچ علامتی نخواهند داشت، حتی اگر درمان دارویی نداشته باشند.

کارشناسان معتقدند علائم فتق دیسک کمر ممکن است به سه دلیل خود به خود برطرف شوند:

بدن به عنوان یک ماده خارجی به فتق حمله می‌کند، اندازه ماده فتق را کوچک می‌کند و میزان پروتئین‌های التهابی نزدیک ریشه عصبی را کاهش می‌دهد.
با گذشت زمان مقداری از آب داخل دیسک جذب بدن می‌شود و باعث جمع شدن دیسک می‌شود. دیسک کوچکتر کمتر به ریشه‌های عصبی کشیده می‌شود و باعث تحریک می‌شود.
تمرینات اکستنشن کمر ممکن است ناحیه فتق شده را از دیسک‌های ستون فقرات دور کند. این‌که آیا ورزش می‌تواند این امر را محقق کند یا خیر، موضوع بحث در جامعه پزشکی است.
به طور کلی، تصور می‌شود که علائم بهتر می‌شوند. زیرا اندازه کوچک‌تر مواد فتق احتمال تحریک ریشه عصبی را کاهش می‌دهد.

اگرچه فتق دیسک کمر معمولاً زمانی که دردناک می‌شود توجه را به خود جلب می‌کند، تحقیقات پزشکی نشان داده است که افراد دچار فتق دیسک کمر در ستون فقرات کمری خود می‌شوند، هیچ درد یا علائم دیگری ندارند.

به همین دلیل است که باید در تشخیص دقت شود تا مطمئن شویم فتق دیسک کمر باعث این مشکل شده است.

سایر شرایط برای فتق دیسک: دیسک لغزیده، دیسک پاره شده

فتق دیسک ممکن است با نام های زیادی مانند دیسک لیز خورده یا پارگی یا برآمدگی دیسک شناخته شود. اصطلاح دیسک لغزیده می‌تواند باعث سردرگمی شود، زیرا دیسک‌های ستون فقرات محکم به مهره‌ها چسبیده‌اند و نمی‌لغزند یا حرکت نمی‌کنند، بلکه فقط مواد داخلی ژل مانند دیسک است که از داخل خارج می‌شود.

یکی دیگر از اصطلاحات رایج برای فتق دیسک، فشار دادن عصب است. این اصطلاح تأثیری را که مواد فتق دیسک بر روی عصب مجاور می‌گذارد را توصیف می‌کند، زیرا آن عصب را تحت فشار قرار می‌دهد یا “فشرده” می‌کند.

فتق دیسک کمر نیز ممکن است با اشاره به علائم اصلی آن، مانند سیاتیک، که ناشی از نشت مواد دیسک است که عصب سیاتیک بزرگ را تحت تاثیر قرار می‌دهد، توصیف شود. هنگامی که یک ریشه عصبی در قسمت تحتانی کمر که به عصب سیاتیک بزرگ می‌رود تحریک می‌شود، درد و علائم ممکن است در طول مسیر عصب سیاتیک تابیده شود: از پشت ساق پا و به پا و انگشتان پا.

سیاتیک همچنین ممکن است با اصطلاح پزشکی اصلی آن، رادیکولوپاتی، شناخته شود.

سلامتی بزرگترین نعمتی است که از سوی خداوند به بندگانش عطا شده است و واجب است که در حفظ سلامتی خود بکوشیم. برای همین در صورت تمایل می‌توانید بهترین مطالب با موضوع حفظ سلامتی را بررسی و در صورت تمایل مطالعه کنید.