هر آنچه باید در مورد آلرژی و علائم آن بدانید

آلرژی یک پاسخ سیستم ایمنی به یک ماده خارجی است که معمولاً برای بدن شما مضر نیست. این مواد خارجی آلرژن نامیده می‌شوند. آن‌ها می‌توانند شامل غذاهای خاص، گرده گل یا شوره حیوانات خانگی باشند. وظیفه سیستم ایمنی شما این است که با مبارزه با پاتوژن‌های مضر شما را سالم نگه دارد. این کار را با حمله به هر چیزی که فکر می‌کند بدن شما را در معرض خطر قرار می‌دهد انجام می‌دهد. بسته به آلرژن، این پاسخ ممکن است شامل التهاب، عطسه یا مجموعه‌ای از علائم دیگر باشد.

سیستم ایمنی بدن شما به طور معمول با محیط شما سازگار می‌شود. به عنوان مثال، وقتی بدن شما با چیزی مانند شوره حیوانات خانگی مواجه می‌شود، باید متوجه شود که بی‌ضرر است. در افراد مبتلا به آلرژی، سیستم ایمنی آن را به عنوان یک مهاجم خارجی که بدن را تهدید می‌کند در نظر می‌گیرید و به آن حمله می‌کند.

برای کاهش حساسیت خود نسبت به حیوانات خانگی مطلب اقداماتی برای کاهش آلرژی به حیوانات خانگی را مطالعه کنید.

علائم آلرژی:

علائمی که به دلیل آلرژی تجربه می‌کنید، نتیجه چندین عامل است. این علائم شامل نوع آلرژی شما و شدت آلرژی است. اگر قبل از یک پاسخ آلرژیک مورد انتظار دارو مصرف کنید، ممکن است این علائم کاهش یابند.

آلرژی غذایی:

آلرژی غذایی می‌تواند باعث تورم، کهیر، حالت تهوع، خستگی و موارد دیگر شود. ممکن است مدتی طول بکشد تا فرد متوجه شود که به غذایی آلرژی دارد. اگر بعد از غذا واکنش جدی نشان دادید و مطمئن نیستید که چرا، فوراً به پزشک متخصص مراجعه کنید. آن‌ها می‌توانند علت دقیق واکنش شما را پیدا کنند یا شما را به متخصص ارجاع دهند.

 آلرژی‌های فصلی:

علائم آلرژی‌های مصلی می‌توانند شبیه علائم سرماخوردگی باشد. آن‌ها شامل احتقان، آبریزش بینی و چشم‌های متورم هستند. اغلب اوقات، می‌توانید این علائم را در خانه با استفاده از درمان‌های بدون نسخه کنترل کنید. اگر علائم شما غیر قابل کنترل شد به پزشک مراجعه کنید.

 آلرژی‌های شدید:

آلرژی‌های شدید می‌توانند باعث آنافیلاکسی شوند. این یک مورد اورژانسی و تهدید کننده زندگی است که می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی، سبکی سر و از دست دادن هوشیاری شود. اگر پس از تماس با یک آلرژن احتمالی، این علائم را تجربه کردید، فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید.

آلرژی روی پوست:

مصرف غذایی که به آن حساسیت دارید می‌تواند علائم متعددی ایجاد کند. ممکن است احساس سوزن سوزن شدن در دهان و گلو داشته باشید یا ممکن است دچار بثورات پوستی شوید. با این حال، درماتیت تماسی نتیجه تماس مستقیم پوست شما با یک آلرژن است. اگر چیزی را که به آن حساسیت دارید، مانند یک محصول یا گیاه پاک کننده، لمس کنید، ممکن است رخ دهد. انواع حساسیت‌های پوستی عبارتند از:

• بثورات: نواحی پوست تحریک شده، قرمز یا متورم هستند و می‌توانند دردناک یا خارش‌دار باشند.
• اگزما: لکه‌های پوست ملتهب می‌شوند و می‌توانند خارش و خونریزی کنند.
• درماتیت تماسی: لکه‌های قرمز و خارش‌دار پوست تقریبا بلافاصله پس از تماس با یک آلرژن ایجاد می‌شود.
• گلو درد: حلق یا گلو تحریک شده یا ملتهب است.
• کندوها: جوش‌های قرمز، خارش‌دار و برجسته با اندازه‌ها و اشکال مختلف روی سطح پوست ایجاد می‌شود.
• چشم‌های متورم: چشم‌ها ممکن است ریزش اشک یا خارش داشته باشند و «پف کرده» به نظر برسند.
• خارش: تحریک یا التهاب در پوست وجود دارد.
• سوزش: التهاب پوست منجر به ناراحتی و احساس سوزش روی پوست می‌شود.

علل آلرژی:

محققان دقیقاً مطمئن نیستند که چرا وقتی یک ماده خارجی به طور معمول بی‌ضرر وارد بدن می‌شود، سیستم ایمنی باعث واکنش آلرژیک می‌شود. آلرژی یک جزء ژنتیکی دارد. این بدان معناست که والدین می‌توانند آن‌ها را به فرزندان خود منتقل کنند. با این حال، تنها یک حساسیت عمومی به واکنش آلرژیک ژنتیکی است. آلرژی‌های خاص قابل انتقال نیستند. به عنوان مثال، اگر مادر شما به یک میوه مانند توت‌فرنگی آلرژی دارد، لزوماً به این معنی نیست که شما نیز این حساسیت را دارید.

انواع رایج آلرژن‌ها عبارتند از:

• محصولات حیوانی: این‌ها شامل شوره حیوانات خانگی، ضایعات کنه گرد و غبار و سوسک‌ها هستند.
• مواد مخدر: داروهای پنی‌سیلین و سولفا محرک‌های رایج هستند.
• خوراکی‌ها: آلرژی به گندم، آجیل، شیر و تخم مرغ شایع است.
• نیش حشرات: این‌ها شامل زنبورها، مگس‌ها و پشه‌ها هستند.
• گیاهان: گرده‌های علف‌ها، علف‌های هرز و درختان، و همچنین رزین گیاهانی مانند پیچک سمی و بلوط سمی، آلرژن‌های بسیار رایج گیاهی هستند.
• سایر آلرژن‌ها: لاتکس که اغلب در دستکش‌های لاتکس یافت می‌شود و فلزاتی مانند نیکل نیز آلرژن‌های رایجی هستند.

آلرژی‌های فصلی که به عنوان تب یونجه نیز شناخته می‌شوند، از شایع‌ترین آلرژی‌ها هستند. این‌ها توسط گرده‌های آزاد شده توسط گیاهان ایجاد می‌شوند. آن‌ها باعث موارد زیر می‌شوند:

• خارش چشم
• چشمان اشک آلود
• آبریزش بینی
• سرفه کردن

درمان‌های آلرژی:

بهترین راه برای جلوگیری از آلرژی، دوری از هر چیزی است که باعث ایجاد واکنش می‌شود. اگر این امکان پذیر نیست، گزینه‌های درمانی دیگر نیز در دسترس هستند.

دارو:

درمان آلرژی اغلب شامل داروهایی مانند آنتی هیستامین ها برای کنترل علائم است. دارو می تواند بدون نسخه یا با نسخه باشد. آنچه پزشک شما توصیه می کند به شدت آلرژی شما بستگی دارد.

داروهای آلرژی عبارتند از:

• آنتی هیستامین‌ها مانند دیفن هیدرامین (بنادریل)
• کورتیکواستروئیدها
• ستیریزین (Zyrtec)
• لوراتادین (کلاریتین)
• کرومولین سدیم (Gastrocrom)
• اصلاح کننده‌های لکوترین

ایمونوتراپی:

بسیاری از افراد ایمونوتراپی را انتخاب می‌کنند. این درمان شامل چندین تزریق در طول چند سال است و به بدن کمک می‌کند تا به آلرژی شما عادت کند. ایمونوتراپی موفقیت آمیز می‌تواند از بازگشت علائم آلرژی جلوگیری کند.

اپی نفرین اورژانسی:

اگر آلرژی شدید و تهدید کننده زندگی دارید، یک واکسن اپی نفرین اورژانسی داشته باشید. این واکسن تا رسیدن کمک پزشکی با واکنش‌های آلرژیک مقابله می‌کند.

درمان‌های طبیعی برای آلرژی:

بسیاری از داروهای طبیعی و مکمل‌ها به عنوان درمان و حتی راهی برای پیشگیری از آلرژی به بازار عرضه می‌شوند. قبل از امتحان آن‌ها، با پزشک خود مشورت کنید. برخی از درمان‌های طبیعی ممکن است در واقع حاوی سایر آلرژن‌ها باشند و علائم شما را بدتر کنند. به عنوان مثال، برخی از چای‌های خشک شده از گل‌ها و گیاهانی استفاده می‌کنند که نزدیک به گیاهانی هستند که ممکن است باعث عطسه جدی شما شوند. همین امر در مورد اسانس‌ها نیز صدق می‌کند. برخی از افراد از روغن‌های ضروری برای تسکین علائم رایج آلرژی استفاده می‌کنند، اما روغن‌های ضروری نیز همچنان حاوی موادی هستند که می‌توانند باعث آلرژی شوند.

آلرژی چگونه تشخیص داده می‌شود:

پزشک شما می‌تواند آلرژی را به روش‌های مختلفی تشخیص دهد. ابتدا پزشک، در مورد علائم شما سوال می‌کند و یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. آن‌ها در مورد هر چیز غیرعادی که اخیراً مصرف کرده‌اید و مواد الرژی‌زایی که ممکن است با آن‌ها تماس داشته باشید می‌پرسند. به عنوان مثال، اگر در دستان خود راش دارید، ممکن است پزشک از شما بپرسد که آیا اخیراً دستکش لاتکس زده‌اید یا خیر. در نهایت، یک آزمایش خون و آزمایش پوست می‌تواند آلرژن‌هایی را که پزشک شما مشکوک به داشتن آن هستید تأیید یا تشخیص دهد.

آزمایش خون آلرژی:

پزشک ممکن است آزمایش خون را تجویز کند. خون شما برای وجود آنتی بادی‌های ایجاد کننده آلرژی به نام ایمونوگلوبولین E (IgE) آزمایش می‌شود. این‌ها سلول‌هایی هستند که به آلرژن‌ها واکنش نشان می‌دهند. اگر پزشک شما نگران احتمال بروز یک واکنش آلرژیک شدید باشد، از آزمایش خون برای تأیید تشخیص استفاده می‌کند.

تست پوست:

همچنین ممکن است پزشک شما را برای آزمایش و درمان به متخصص آلرژی ارجاع دهد. تست پوستی یک نوع معمول تست آلرژی است که توسط متخصص آلرژی انجام می‌شود. در طی این آزمایش، پوست شما با سوزن‌های کوچک حاوی آلرژن‌های بالقوه یا خراشیده می‌شود. واکنش پوست شما مستند شده است. اگر به ماده خاصی حساسیت دارید، پوست شما قرمز و ملتهب می‌شود.

پیشگیری از علائم:

هیچ راهی برای جلوگیری از آلرژی وجود ندارد. اما راه‌هایی برای جلوگیری از بروز علائم وجود دارد. بهترین راه برای جلوگیری از علائم آلرژی، اجتناب از آلرژن‌هایی است که آن‌ها را تحریک می‌کنند. اجتناب موثرترین راه برای پیشگیری از علائم آلرژی غذایی است. یک رژیم غذایی حذفی می‌تواند به شما کمک کند تا علت آلرژی خود را تعیین کنید تا بدانید چگونه از آن‌ها اجتناب کنید. برای کمک به جلوگیری از آلرژی غذایی، برچسب مواد غذایی را به طور کامل بخوانید.

پیشگیری از آلرژی‌های فصلی، تماسی و سایر آلرژی‌ها به دانستن محل قرارگیری آلرژن‌ها و نحوه اجتناب از آن‌ها بستگی دارد. برای مثال، اگر به گرد و غبار حساسیت دارید، می‌توانید با نصب فیلترهای هوای مناسب در خانه، تمیز کردن حرفه‌ای مجاری هوا و گردگیری منظم خانه، علائم را کاهش دهید.

عوارض آلرژی:

در حالی که ممکن است آلرژی را آن عطسه‌های مزاحم تصور کنید که در هر فصل جدید اتفاق می‌افتد، برخی از این واکنش‌های آلرژیک در واقع می‌توانند تهدید کننده زندگی باشند. به عنوان مثال، آنافیلاکسی یک واکنش جدی به قرار گرفتن در معرض آلرژن‌ها است. بیشتر مردم آنافیلاکسی را با غذا مرتبط می‌دانند، اما وجود هر آلرژنی می‌تواند باعث بروز علائم زیر شود:

• مجاری تنفسی به طور ناگهانی تنگ شده است.
• افزایش ضربان قلب
• تورم احتمالی زبان و دهان

علائم آلرژی می‌تواند عوارض زیادی ایجاد کند. پزشک شما می‌تواند به تعیین علت علائم شما و همچنین تفاوت بین حساسیت و آلرژی کامل کمک کند. پزشک همچنین می‌تواند به شما یاد دهد که چگونه علائم آلرژی خود را مدیریت کنید تا بتوانید از بدترین عوارض جلوگیری کنید.

آسم و آلرژی:

آسم یک بیماری شایع تنفسی است. تنفس را سخت‌تر می‌کند و می‌تواند راه‌های هوا را در ریه‌های شما تنگ کند. آسم ارتباط نزدیکی با آلرژی دارد. در واقع، آلرژی‌ها می‌توانند بیماری آسم را در فرد مبتلا بدتر کنند. همچنین می‌توانند باعث ایجاد آسم در فردی شوند که هرگز این بیماری را نداشته است. وقتی این شرایط با هم اتفاق می‌افتد، وضعیتی به نام آسم ناشی از آلرژی یا آسم آلرژیک ایجاد می‌شود.

برای اطلاعات بیشتر در مورد آسم مطلب بیماری آسم چیست را مطالعه کنید.

 

آلرژی در مقابل سرماخوردگی:

آبریزش بینی، عطسه و سرفه از علائم شایع آلرژی هستند. آن‌ها همچنین علائم رایج سرماخوردگی و عفونت سینوسی هستند. به دلیل یکی بودن علائم سرماخوردگی و آلرژی تشخیص این‌که شما به کدام بیماری دچار شده‌اید می‌تواند دشوار باشد. با این حال، علائم و نشانه‌های اضافی این شرایط ممکن است به شما کمک کند بین این سه علائم تمایز قائل شوید. به عنوان مثال، آلرژی می‌تواند باعث بثورات پوستی و خارش چشم شود. سرماخوردگی می‌تواند منجر به بدن درد و حتی تب شود. عفونت سینوسی معمولا ترشحات غلیظ و زرد رنگی از بینی شما ایجاد می‌کند.

آلرژی می‌تواند سیستم ایمنی بدن شما را برای مدت طولانی تحت تاثیر قرار دهد. هنگامی که سیستم ایمنی بدن به خطر بیفتد، احتمال ابتلا به ویروس‌هایی که با آن‌ها در تماس هستید را افزایش می‌دهد. این شامل ویروسی است که باعث سرماخوردگی می‌شود.

سرفه آلرژیک:

تب یونجه می‌تواند علائمی مانند عطسه، سرفه و سرفه‌های مداوم و سرسخت ایجاد کند. این نتیجه واکنش بیش از حد بدن شما به آلرژن‌ها است. برخلاف سرفه مزمن، سرفه ناشی از آلرژی و تب یونجه موقتی است. شما ممکن است علائم آلرژی فصلی را فقط در زمان‌های خاصی از سال تجربه کنید، زمانی که گیاهان برای اولین بار شکوفا می‌شوند. علاوه بر این، آلرژی‌های فصلی می‌تواند باعث آسم شود و آسم می‌تواند باعث سرفه شود.

هنگامی که یک فرد مبتلا به آلرژی‌های فصلی رایج در معرض یک آلرژن قرار می‌گیرد، تنگ شدن راه‌های هوایی می‌تواند منجر به سرفه شود. تنگی نفس و سفت شدن قفسه سینه نیز ممکن است رخ دهد.

آلرژی و برونشیت:

ویروس‌ها یا باکتری‌ها می توانند باعث برونشیت شوند یا می‌توانند نتیجه آلرژی باشند. نوع اول، برونشیت حاد، معمولاً پس از چند روز یا چند هفته پایان می‌یابد. برونشیت مزمن، با این حال، می‌تواند ماه‌ها و احتمالاً بیشتر طول بکشد. همچنین ممکن است اغلب برگردد. قرار گرفتن در معرض آلرژن‌های رایج، شایع‌ترین علت برونشیت مزمن است. این آلرژن‌ها عبارتند از:

• دود سیگار
• آلودگی هوا
• گرد و خاک
• گرده
• دودهای شیمیایی

برخلاف آلرژی‌های فصلی، بسیاری از این آلرژن‌ها در محیط‌هایی مانند خانه‌ها یا اداره‌ها باقی می‌مانند. این می‌تواند برونشیت مزمن را پایدارتر کند و احتمال عود آن را بیشتر کند.

آلرژی و نوزادان:

امروزه آلرژی‌های پوستی در کودکان کوچک‌تر نسبت به چند دهه پیش شایع‌تر است. با این حال، حساسیت‌های پوستی با بزرگ‌تر شدن کودکان کاهش می‌یابد و آلرژی‌های تنفسی و غذایی با افزایش سن کودکان شایع‌تر می‌شوند.

آلرژی‌های پوستی رایج در نوزادان عبارتند از:

• اگزما: این یک بیماری التهابی پوستی است که باعث ایجاد بثورات قرمز و خارش می‌شود. این بثورات ممکن است به کندی ایجاد شوند اما پایدار باشند.
• درماتیت تماسی آلرژیک: این نوع حساسیت پوستی به سرعت و اغلب بلافاصله پس از تماس کودک شما با محرک ظاهر می‌شود، . درماتیت تماسی جدی‌تر می‌تواند به تاول‌های دردناک تبدیل شود و باعث ترک خوردن پوست شود.
• کندوها: کهیر، برجستگی‌های قرمز رنگ یا نواحی برجسته پوست است که پس از قرار گرفتن در معرض یک آلرژن ایجاد می‌شود. آنها پوسته پوسته نمی‌شوند و ترک نمی‌خورند، اما خارش کهیر ممکن است باعث خونریزی پوست شود.

در مطلب واکنش آلرژیک چیست درباره علائم آلرژی و عواملی که ممکن است باعث آن‌ها شود بیشتر بخوانید.

منبع