مجله اینترنتی روزساز روزتان را با روزساز بسازید، مطالب خواندنی و مفید در موضوعات مختلف
هیپومانیا می‌تواند یکی از علائم اختلال دوقطبی باشد. در هیپومانیا، انرژی و خلق و خوی شما تغییر می‌کند و بسیار بیشتر از حد معمول احساس انرژی می‌کنید. این تغییر برای اطرافیان شما قابل توجه خواهد بود. هیپومانیا همچنین ممکن است نشانه‌ای از سایر اختلالات سلامت روان باشد.
اختلال دوقطبی می‌تواند نوسانات خلقی چشمگیری را به همراه داشته باشد. شما می‌توانید از اعماق افسردگی به قسمت‌هایی از افکار مسابقه‌ای و انرژی شدید بروید که پزشکان آن را «شیدایی» می‌نامند. هیپومانیا شکل ضعیف‌تری از شیدایی است. ممکن است احساس بسیار خوبی داشته باشید زیرا خلق و خوی شما تغییر می‌کند و انرژی بیشتری نسبت به معمول خواهید داشت، اما خارج از کنترل نیست.
متخصصان از دستورالعمل‌هایی برای تشخیص یک دوره هیپومانیک از یک دوره شیدایی استفاده می‌کنند. دوره هیپومانیا:
- حداقل ۴ روز متوالی دوام می‌آورد.
- تأثیر قابل توجهی بر شغل، تکالیف مدرسه یا روابط شما ندارد.
- نیازی به درمان در بیمارستان نیست.
هیپومانیا می‌تواند به شیدایی یا به افسردگی جدی تبدیل شود و برای شما قابل تشخیص نیست، زیرا الگو قابل پیش بینی نیست.
علل هیپومانیا و عوامل خطر:
دلایل هیپومانیا کاملاً مشخص نیست و ممکن است برای افراد مختلف متفاوت باشد. کارشناسان تصور می‌کنند ترکیبی از عوامل خطر و مسائل (هم بلند مدت و هم کوتاه مدت) در این امر نقش دارند. این عوامل عبارتند از:
- سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی
- تغییرات شیمیایی در مغز
- استفاده از برخی از داروهای تجویزی، از جمله داروهای ضد افسردگی
- مصرف تفریحی مواد مخدر یا الکل
- تغییرات بزرگ زندگی، مانند نقل مکان، تغییر شغل یا طلاق
- سابقه تروما یا سوء استفاده
- سطح استرس بالا (ناشی از چیزهایی مانند پول یا مشکلات رابطه)
- ناتوانی در مقابله با موقعیت‌های بسیار استرس‌زا
- کم خوابی یا اختلال در الگوهای خواب
- مسائل عصبی مانند آسیب مغزی یا تومور، سکته مغزی، زوال عقل یا آنسفالیت
- غم و اندوه
- تغییرات فصلی
- زایمان
علائم:
اگر هیپومانیا دارید، در اینجا برخی از راه‌هایی که ممکن است رفتار یا احساس کنید آورده شده است:
- به طور غیرعادی پر انرژی یا فعال
- بسیار خوشحال یا هیجان زده
- احساس شکست ناپذیری (حس عزت نفس زیاد)
- آنقدر زیاد و سریع حرف می‌زنند که دیگران نمی‌توانند حرفی بزنند.
- داشتن افکار زیادی در مورد موضوعات مختلف به طور همزمان، که گاهی اوقات افکار مسابقه‌ای یا “پرواز ایده‌ها” نامیده می‌شود.
- به راحتی به واسطه چیزهای بی‌اهمیت منحرف می‌شوید.
- جذب کامل در یک فعالیت، به حدی که ممکن است ساعت‌ها و ساعت‌ها بدون وقفه کار کنید.
- قدم زدن یا بی‌قراری
هیپومانیا چقدر طول می‌کشد؟
یک قسمت باید حداقل ۴ روز طول بکشد تا با تعریف رسمی هیپومانیا مطابقت داشته باشد. با این حال، می‌تواند چندین ماه طول بکشد.
محرک‌های هیپومانیا:
برخی از چیزها می‌توانند یک دوره هیپومانیا را ایجاد کنند. به این‌ها محرک می‌گویند و محرک‌های هرکس متفاوت است. موارد رایج عبارتند از:
- یک موقعیت تحریک کننده، مانند نورهای روشن، جمعیت زیاد، یا سر و صدای زیاد
- یک تغییر بزرگ زندگی، مانند ازدواج، طلاق، یا شغل جدید
- کمبود خواب
- سوء مصرف مواد الکلی یا مواد مخدر تفریحی
بعد از یک اپیزود شیدایی یا هیپومانیا:
پس از پایان، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- از این قسمت احساس ناراحتی یا خجالت کنید.
- پشیمانی از پذیرش تعهدات یا مسئولیت‌هایی که اکنون بیش از حد به نظر می‌رسند.
- خاطرات بسیار کمی از آنچه در طول اپیزود اتفاق افتاد، یا اصلاً هیچ خاطره روشنی نداشته باشید.
- احساس خستگی کنید و به استراحت زیادی نیاز دارید.
- احساس می کنید که فردی متفاوت از قبل هستید.
- اگر هیپومانیا شما مربوط به اختلال دوقطبی باشد، احساس افسردگی کنید.
درمان:
ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است به دنبال ترکیبی از درمان‌ها برای مقابله با دوره‌های هیپومانیا شما باشند.
روان درمانی:
صحبت با یک متخصص سلامت روان می‌تواند به شما در درک محرک‌های هیپومانیا کمک کند و یاد بگیرید که علائم خود را مدیریت کنید.
داروها:
اگر هیپومانیا شما خفیف است، ممکن است برای آن نیازی به دارو نداشته باشید. یا ممکن است پزشک شما یک داروی ضد روان پریشی تجویز کند. آن‌ها عبارتند از:
- آریپیپرازول (Abilify)
- لورازیدون (لاتودا)
- اولانزاپین (زیپرکسا)
- کوئتیاپین (Seroquel)
- ریسپریدون (ریسپردال)
گاهی اوقات تثبیت کننده‌های خلقی همراه با یک داروی ضد روان پریشی تجویز می‌شود. اگر هیپومانیا شما مربوط به اختلال دوقطبی باشد یا اگر یک داروی ضد روان‌پریشی به تنهایی برای شما خوب عمل نمی‌کند، پزشک ممکن است یک تثبیت کننده خلق و خو به داروی شما اضافه کند. تثبیت کننده‌های خلق عبارتند از:
- کاربامازپین (تگرتول)
- لیتیوم
- والپروات (Depakote)
پزشک شما ممکن است یک داروی ضد افسردگی نیز تجویز کند، اگرچه این داروها گاهی اوقات می‌توانند باعث هیپومانیا شوند یا دوره‌های آن را شدیدتر کنند. اگر از قبل یک داروی ضد افسردگی مصرف می‌کنید، ممکن است پزشک از شما بخواهد که مصرف آن را متوقف کنید.
زندگی با این بیماری چگونه است؟
می‌توانید اقداماتی را برای کمک به مدیریت هیپومانیا انجام دهید. به عنوان مثال، برخی از تغییرات سبک زندگی ممکن است احتمال بروز این بیماری را کاهش دهد. آن‌ها عبارتند از:
- یک برنامه خواب منظم داشته باشید، برنامه‌ای که به شما اجازه می‌دهد هر شب ۶ تا ۹ ساعت استراحت کنید.
- رژیم غذایی سالم داشته باشید.
- هر روز ۳۰ دقیقه ورزش کنید.
- تکنیک های تمدد اعصاب مانند یوگا یا مدیتیشن را بیاموزید.
- از محرک‌هایی مانند کافئین خودداری کنید.
- از محیط‌های تحریک کننده با جمعیت زیاد، سر و صدای بلند یا نورهای روشن اجتناب کنید.
- از الکل یا مواد مخدر استفاده نکنید.
