آلرژی به حیوانات خانگی

از هر ۱۰ خانوار در ایالات متحده حدود ۷ نفر حیوان خانگی دارند.  اما بسیاری از مردم به حیوانات آلرژی دارند، به ویژه افرادی که سایر آلرژی‌ها یا آسم دارند. آلرژی به گربه‌ها و سگ‌ها ۱۰ تا ۲۰ درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. آلرژی به حیوانات خانگی پشم‌دار، مانند گربه و سگ، شایع است. حتی خرگوش، خوکچه هندی، همستر، موش خرما و اسب نیز می‌توانند علائم آلرژی ایجاد کنند. افراد همچنین ممکن است به حیوانات دارای پر (پرندگانی مانند طوطی یا طوطی) حساسیت داشته باشند.

هنگامی که به حیوان خانگی حساسیت دارید، به مو، خز یا پرهای حیوان خانگی حساسیت ندارید. شما به پروتئین موجود در بزاق و ادرار حیوان خانگی (سلول‌های مرده پوست) حساسیت دارید. مو، خز یا پرها شوره را جمع می‌کنند. همچنین می‌تواند حامل سایر آلرژن‌ها مانند کنه‌های گرد و غبار، کپک و گرده باشد. هنگامی که این پروتئین‌ها وارد راه‌های هوایی، چشم‌ها، بینی، دهان یا روی پوست شما می‌شوند، علائم آلرژی را ایجاد می‌کنند.

علائم رایج آلرژی حیوانات یا حیوانات خانگی چیست؟

گربه، سگ و سایر آلرژن‌های حیوانی می‌توانند بر روی غشاء (بافت نرم) که چشم و بینی را می‌پوشانند، فرود بیایند. شما همچنین می‌توانید آلرژن‌های حیوان خانگی را در مجاری تنفسی خود تنفس کنید. علائم آلرژی حیوانی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تورم و خارش چشم و بینی
• گرفتگی بینی
• عطسه کردن
• آبریزش بینی
• قرمزی چشم
• سرفه کردن
• سایر موارد: اختلال در خواب، خستگی، خارش سقف دهان و گلو، تحریک پذیری

خارش چشم پس از نوازش حیوان و سپس دست زدن به چشم معمول است. خراش یا لیس حیوان خانگی روی پوست شما می‌تواند باعث قرمزی و خارش ناحیه شود. ممکن است دچار کهیر شوید. اگر شما هم مبتلا به آسم هستید، آلرژی به حیوانات خانگی می‌تواند باعث حمله آسم شود. افراد مبتلا به آلرژی به حیوانات خانگی سطوح مختلفی از حساسیت به آلرژن‌های حیوانات خانگی دارند. برخی از افراد علائم بسیار جزئی دارند، در حالی که برخی دیگر علائم شدید دارند. اگر سطح آلرژی پایین باشد، علائم ممکن است تا چند روز بعد از تماس با حیوان خانگی ظاهر نشوند.

آلرژن‌های حیوانی می‌توانند وارد هوا شوند. بسیاری از آلرژن‌های موجود در هوا به اندازه کافی کوچک هستند که وارد ریه‌های شما شوند. برای برخی افراد، این قرار گرفتن در معرض می‌تواند نفس کشیدن را بسیار سخت کند. دوره آسم می‌تواند در عرض ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پس از استنشاق آلرژن‌ها شروع شود.

اگر می‌خواهید درباره آسم آلرژیک و بیماری آسم بیشتر بدانید می‌توانید مطلب بیماری آسم چیست را مطالعه کنید.

آیا حیوانات خانگی ضد حساسیت وجود دارد؟

همه سگ‌ها و گربه‌ها می‌توانند علائم آلرژی ایجاد کنند. افراد مبتلا به آلرژی سگ یا گربه ممکن است برخی از نژادها را بیشتر از بقیه تحمل کنند. ممکن است مردم فکر کنند که این نژادها “کم حساسیت” هستند، اما سگ یا گربه‌ی غیر آلرژیک وجود ندارد.

شما ممکن است به سلول‌های پوست، ادرار و یا بزاق حیوان حساسیت داشته باشید. این‌ها پروتئین‌های مختلفی دارند که سیستم ایمنی بدن شما ممکن است به آن‌ها واکنش نشان دهد. تحقیقات به دنبال این هستند که آیا راهی برای تغییر پروتئین‌ها وجود دارد تا علائم را تحریک نکنند.

هنگام انتخاب حیوان خانگی، ابتدا یک حیوان خانگی را پرورش دهید تا ببینید آیا واکنش آلرژیک دارید یا خیر. گزینه دیگر این است که حیوانات خانگی را انتخاب کنید که پشم یا پر ندارند. ماهی، مار یا لاک‌پشت انتخاب‌های خوبی هستند.

چه درمان‌هایی برای آلرژی به حیوانات خانگی موجود است؟

اجتناب از حیوانات همیشه ممکن نیست. هنگامی که نمی‌توانید به طور کامل از حیوانات خانگی یا حیوانات اجتناب کنید، داروها و اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کنترل علائم خود انجام دهید.

گزینه‌های دارویی بدون نسخه یا نسخه‌ای برای آلرژی حیوانات شامل آنتی هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها است.

راهنمای پزشکی آلرژی برای آلرژی به حیوانات خانگی:

شستشوی بینی:

استفاده از شستشوی بینی با نمک (آب نمک) می‌تواند به کاهش مخاط و شستشوی گرده از بینی شما کمک کند. به یاد داشته باشید که طبق دستورالعمل از آن‌ها استفاده کنید.

اسپری بینی:

اسپری‌های بینی کورتیکواستروئیدی موثر بوده و عوارض جانبی کمی دارند. آن‌ها تورم و التهاب بینی شما را درمان می‌کنند. (به عنوان مثال می‌توان به Nasacort®، FLONASE®، و RHINOCORT® اشاره کرد.) اسپری‌های بینی آنتی‌هیستامین مانند Astelin و Patanase نیز گزینه‌های موثری هستند.

قطره‌های چشمی:

قطره‌های چشمی آلرژیک می‌توانند در مدیریت علائم آلرژی چشمی بسیار مفید باشند. آن‌ها می‌توانند احساس سوزش، خارش، قرمزی، افزایش اشک ریزش و تورم را تسکین دهند. قطره‌های چشمی رایج عبارتند از SYSTANE® ZADITOR®، Optivar و Pataday®. علاوه بر این، اشک مصنوعی هم می‌تواند مفید باشد.

آنتی هیستامین‌ها:

آنتی هیستامین‌ها به شکل قرص، مایع یا اسپری بینی وجود دارند. آن‌ها می‌توانند عطسه و خارش بینی و چشم را تسکین دهند. آن‌ها همچنین آبریزش بینی و تا حدی گرفتگی بینی را کاهش می‌دهند. به دنبال یک آنتی هیستامین طولانی اثر و بدون خواب آلودگی باشید. (به عنوان مثال می‌توان به ZYRTEC®، Claritin®، Allegra®، CLARINEX® اشاره کرد.)

ضد احتقان‌ها:

ضد احتقان‌ها به صورت قرص، مایع، اسپری بینی یا قطره در دسترس هستند. آن‌ها به کوچک شدن پوشش مجرای بینی و رفع گرفتگی کمک می‌کنند. آن‌ها معمولاً فقط برای مدت کوتاهی استفاده می‌شوند (معمولاً سه روز یا کمتر). اگر فشار خون بالا، گلوکوم، بیماری تیروئید یا مشکل در ادرار دارید، قبل از استفاده از داروهای ضد احتقان با پزشک خود مشورت کنید.

کرومولین سدیم:

این یک اسپری بینی است که از انتشار مواد شیمیایی که باعث علائم آلرژی می‌شوند، از جمله هیستامین و لکوترین‌ها جلوگیری می‌کند. این دارو عوارض کمی دارد، اما باید آن را چهار بار در روز مصرف کنید.

اگر شما هم به حیوانات خانگی آلرژی دارید اما نمی‌خواهید آن‌ها را از خود دور کنید می‌توانید مطلب اقداماتی برای کاهش آلرژی به حیوانات خانگی را مطالعه کنید.

منبع